මේ සිද්දිය උනේ මම ඔලෙවල් කරනකොට. අපේ ඉස්කෝලේ යාලුවෙක්ගේ අක්කලා සෙට් එකකට සිරීපාදේ යන්න ඔන වෙලා. ගෙදරින් තනියම යවන්න බෑ කියලා. අරූත් එක්ක යනවනම් යන්න කියලා. ඌට තනියම යන්න බෑ කියලා මටත් එන්න කිව්වා. මාත් කම්මැලි කමේ හිටපු නිසා හා යමං කියලා වැඩේට සෙට් උනා. කට්ටිය යන්න දාගෙන තිබුනේ රත්නපුර පාරෙන්. උන් හෙන පන්ඩිත කෙල්ලෝ සෙට් එකක්.
මම කිව්වා රත්නපුරෙන් යනවානම් උදේ පාන්දරම යමු. එතකොට අපිට හවසට හැරමිටිපාන හරියේ නැවතිලා උදේ පාන්දර නැග්ගොත් ඉරසේවය බලන්න පුලුවන් කියලා. මුන් ටික චරෝ බරෝ ගාන්න ගත්තා. ආපෝ දවල්ට නගින්න බෑ... රෑට නගින එක ලේසී අනං මනං ගාලා. මම අත්දැකීමෙන් දන්නවා රෑට යන්න අමාරු බව. කොහොමහරි කට්ටිය රත්නපුරේට ගිහිල්ලා සිරිපාගමට ගියා. පලාබද්දල පන්සලේ දේවාලෙට ගියාම තමයි දන්නේ මුන්ගෙන් බාගයක්ම කෝඩු කියලා.
දැන් ඉතින් මේ හෝන්තු ටිකටත් පඩුරු ගෙටගහලා කන්ද නගින්න ගත්තා. පැයබාගයක් නගින්න හම්බුනේ නෑ මෙන්න එකෙක් කලන්තේ දාපී. මට මලේ මල.
මොනවා කරන්නද ඒකිගේ බෑග්එක යාලුවෙකුට දීලා මම ඒකිගේ අතක් මගේ කරට දාලා මගේ අත ඒකිගේ ඉන වටෙන් දාලා අල්ල ගත්තා.
ඒකි ඉඳන් කියනවා ඒකිගේ ඇඟට පණ නෑ කියලා. මම කිව්වා මාව අල්ලගෙන එන්න කියලා. මේකිට කතා කරගන්නත් බෑ.
හැබැයි මේකි තමයි එතන හිටපු කැතම එකී... කලුයි, කෙට්ටුයි, හෙනම කැහැටුයි. කොල්ලෙක් ඇත්තෙත් නෑ ඒ හින්දම. අනිත් ඒවගේනම් මට්ට පහරවල් ටිකක් හිටියා....
අනිත් එවුන් ඉස්සර වෙලා යනවා... මම මේකිවත් ඇදන් පස්සෙන් එනවා... මටත් කම්මැලි කමට මම යනගමන් හිමීට මේකිගේ පැත්තෙන් බඩ අත ගාන්න ගත්තා... සද්දයක් බද්දයක් නෑ.... ඒ වෙනකොට අනිත් එවුන් පේන දුරින් හිටපු නිසා වෙන මුක්ත් කරන්න බයයි. මේකි කිව්වා මල්ලි මට ටිකක් අමාරුයි මෙතන වාඩි වෙමු කියලා.
මම හිමීට වාඩිවෙලා ඒකිට ඔඩොක්කුවේ ඔලුව තියාගන්න කිව්වා. මේකිට අමාරු නිසා මම ඒකිගේ පිට පොඩ්ඩක් අතගෑවා. මේකි සනීපෙටද දන්නෑ ලා කෙදිරියක් ගාන්න ගත්තා.
මාත් ඉතින් අක්කිට සනීපයිද කිය කිය පිට අත ගාලා ඇන් අපි ටිකක් යමු නැත්නම් අනිත් අයව මගහැරෙයි කියලා කිව්වා.
ආයේ යන ගමන් මම බඩ අත ගානවා. ඒකිත් සනීපෙට ඉන්නවා මුකුත් කියන්නේ නෑ. මම හෙමින් හෙමින් අද උඩට ගෙනැල්ලා කුක්කුව හරියත් අතගෑවා... සද්දයක් බද්දයක් නැතිව ඒකිත් යනවා.
මට තේරුනා ඒකිගෙන් අවුලක් නැතිබව. මම යනගමන් ඒකිගේ කුක්කුව වටේ මගේ ඇගිලි යවන්න ගත්තා. මට තේරෙනවා මගේ කරේ තියෙන ඒකිගේ ඇගිලි වෙව්ලනවා වගේ. මම ඉතින් ඇගිලි වලින් ඒකිගේ කුක්කුවට ආතල් එකක් දුන්නා. මේකි ඇඳලා හිටියේ අර ඉස්සර පොලවල් වල විකුනන්න තියෙන කලුපාට බ්‍රා එකක්. ටිකකින් මේකි කිව්වා මල්ලි ටිකක් අමාරුයි ආයේ ටිකක් නවතිමු කියලා. මාත් හා කියලා වාඩිවෙලා පිට අත ගාන ගමන් බ්‍රා එකේ හක්එක පැන්නුවා.
ටිකකින් ආයේ යන ගමන් ආගේ කුක්කුව අල්ලන්න ගත්තා. ඒවෙනකොට ඒකිගේ කුක්කු තුඩ උල්වෙලා තිබ්ඛේ. සීතලටද ආතල් එකටද දන්නෑ.. මම ඉතින් ඒක අත ගගා ඒකිටත් සැපක් දුන්නා කොල්ලෙකුත් නැති එකේ. ආයේ ටික දුරක් යනකොට මේකිටත් මෝල උපරිමයටම ඇවිල්ලා තිබුනේ. මේකි ඇඳන් හිටියේ අර අලි බබා කලිසමක්. මම හිමීට මේකි ඒක ඈත් කරලා අත පහලට ගෙනිහිල්ලා අත ගාන්න ගත්තා. පෑන්ටිය දිගේ අත ගාගෙන පහලට යනකොට පෑන්ටියේ අඩිය හොඳටම තෙත් වෙලා. ආසාවේ බෑ. මම හීමීට පෑන්ටියෙන් ඇතුලට අත දාලා ඇල්ලුවා. සිංහරාජේ කෑලේ වගේ එතන....ජීවිතේටම ඒ කැලේ සුද්ද කරලා නෑ වගේ.
එහෙම්ම කැලේ පහලට අත ගෙනියන්න හදනකොටම ටෝච් එලියක් දැක්කා. මගේ යාලුවයි තව අක්කෙකුයි පහලට එනවා අපිව බලන්න. මම කිව්වා මෙයාට අමාරුයි කියලා..
ඊට පස්සේ මගේ යාලුවත් පැත්තෙන් අල්ලගත්තා අපිත් එක්කම යන්න. දැන් ඉතින් මොනවා කරන්නද... එහෙම්ම බාගයක් දුර නැගලා කඩේක නැවතිලා තමා පහුවෙනිදා ඉතිරිටික නැග්ගේ. මම උදේ බලද්දී ඒකි බ්‍රා එක ඇඳගෙන තිබුනා.. පස්සේ කල්පනා කරලා බලද්දී ඒක හෙනම කුප්ප වැඩක් කියලත් හිතෙනවා... ආයේ ඉතින් කොල්ලෙක් නැතිව වේලෙන එකේ සැපක් දුන්නට කමක් නෑ කියලත් හිතෙනවා...
අනේ මන්දා කොහොමහරි ඔය සීන් එකෙන් පස්සේ ඒකී කොහේ ඉන්නවාද කියලනම් දන්නේ නෑ.
